Frustrerend?

Of naaien soms niet voor frustraties zorgt? Neen hoor, behalve...als iets echt niet lukt. En dat overkomt mij al wel eens met een zekere regelmaat. Meestal gooi ik het half afgewerkte kledingstuk dan ergens in een hoek. Totdat ik weer de nodige moed heb bijeen geraapt om ermee door te gaan.

Zo ook met dit kleedje.

 

Ik ben echt dol op dit prachtige stofje. Het stofje kocht ik al enige tijd geleden bij Noeks en is van Petit Pan. Het patroon is een Burda 3477. Zo'n half jaar geleden begon ik vol goed moed aan dit kleedje. Kwestie van het klaar te hebben tegen de zomer.

Maar het wilde maar niet passen. Twee jaar naailes heb ik gevolgd en kreeg erin gedrild dat je eerst moet driegen. Maar.. dat doe ik dus werkelijk nooit, dat driegen. Ik begin eraan en zie gaandeweg wel of het past. Deze keer helemaal niet dus. Het kleedje zat maar nipt op de heupen en aan de taille was het werkelijk veel te groot. Losmaken , aanpassen, even wegleggen, losmaken, aanpassen... Totdat het kleedje ergens in een hoek belande.

Enkele weken geleden kreeg ik dan toch weer zin om het af te maken. En HOERA JUICHT, het past en ik vond het prachtig.

En toen gebeurde dit.

Ik bleef ergens achter haken en het hele achterpand scheurde door.  Ik zou het achterpand weer los kunnen maken en alles inclusief de rits weer opnieuw kunnen stikken... Misschien.. ooit. Maar ondertussen ligt het kleedje weer in zijn hoek. Volgende zomer.. Echt!!