Japans winterkleedje

Ik maakte voor mijn jongste dochter een kleedje uit een boekje van Yoshiko Tsukiori. Ik vind dat een zalig boekje vol simpele stijlvolle modelletjes.

 

Ik wilde een echt warm winterkleedje maken en koos daarom voor onderstaand modelletje:

Ik nam de dikste stof die ik in mijn kast had liggen. Het kleedje gaat langs achter open met drie knoopjes tot aan de taille. De rest van de achterkant is toegestikt. Langs voor was het, volgens het modelletje,  de bedoeling de stof te rimpelen. Daarvoor was mijn stof natuurlijk te dik en daarom koos ik voor een stolplooi. 

Toen het kleedje bijna klaar was besefte ik opeens dat Japanse kinderen natuurlijk kleiner zijn, of toch kleiner dan die van mij en dat een maatje 4 jaar, waarschijnlijk niet zou passen bij mijn 3-jarige. Het kleedje bleek inderdaad te klein. Bij het aantrekken was de taille te smal. Vooral ook omdat de stof helemaal niet mee rekt. Daarom maakte ik een deel van de achterkant terug los en voorzag een vierde knoopje. Nu kan ze er wel zonder problemen in.

En ze is er super content mee. En ik ook. Ik denk dat ik haar kerstoutfit gevonden heb. Of hoe een volledig aangepast en herwerkt patroon toch nog goed uitdraaide!

 

Wij gaan nu genieten van een gezellig samenzijn met de hele familie en wensen u hetzelfde toe.

Prettige feestdagen iedereen

kerstboombewoner

Eindelijk is onze kerstboom af. De kindjes hebben er druk aan versierd. Omdat dit onze eerste kerst is met een poes in huis namen wij onze voorzorgen en werd alleen de bovenste helft van onze kerstboom versierd. Die kat zou hier geen kerstballen breken!

Maar helaas, nog geen tien minuten nadat onze boom er stond kreeg hij een nieuwe bewoner. Eentje die er van houdt om alles uit de boom te zwieren, eentje die constant verstrikt raakt in slingers en lichtjes en eentje die de evenwichtsgrenzen van onze boom gevaarlijk aftast!

Bobijntjeshouder

Hoe bewaart u al uw bobijntjes? Ik ben sinds kort in het bezit van een geweldig mooie bobijntjeshouder. Handgemaakt uit het meest prachtige hout. Ik heb al dit schoons wel niet zelf gemaakt. Ik ben niet zo handig met hout. Maar gelukkig is mijn schoonvader dat wel en maakte hij deze voor mij speciaal op maat.

Kijkt u eens mee hoe schoon ik nu alles kan opbergen. Hij hangt zeer handig, net boven mijn naaimachine. 

Hij hangt een beetje schuin zodat de klosjes er niet afvallen. En ook de spoeltjes kunnen er nog net bij. Hij is zelfs -voorlopig toch nog- op kleur gesorteerd.
(En let u vooral niet op de vuile muur want ik beloof het u, als ik ooit eens veel tijd heb ga ik hem overschilderen- ooit! )

Warme handjes

Het eerste kerstcadeau is hier van onder de machine gerold. Het is er eentje voor mijn grootmoeder, ook wel Moeke genoemd. Mijn grootmoeder is een zeer straffe vrouw van 94 jaar. Ze is nog kerngezond, woont alleen en 's avonds zit ze graag voor den TV. Dit doet ze met een dekentje over haar voeten. Maar daar kan een mens al eens koude handen van krijgen, nietwaar? 

Daarom maakte ik een soort van koker om je handen in te warmen. Ik moest er onmiddellijk aan denken toen ik haar tas zag. Mijn versie is maar een zwak afkooksel hiervan. Maar het is dan ook enkel bedoeld om de handjes te warmen als je voor de buis zit. Ik heb absoluut geen idee wat de officiële benaming hiervan zou kunnen zijn.

Het is heel simpel te maken. Ik nam twee stukken stof van 35 op 40 cm. De buitenstof is een ribfluweel waar ik al eens eerder een kleedje uit maakte. De binnenkant is een heel dikke fleece van bij Pauli's in Leuven. Bij een minder dikke binnenstof zou ik er zeker nog voering tussen steken. 

Aan de zijkanten bevestigde ik rode boordstof. Zo kan de warmte niet ontsnappen. 

Et voilà! Het eerste kerscadeau van het jaar. Ik ben benieuwd of het in de smaak zal vallen.